sexta-feira, 13 de janeiro de 2012

MEDOS

hojé acordei e naõ me levantei da cama estava presa no meu quarto de frente para um crepuscolo sonbrinho o sol batia na janela tarzendo aminha mente o que já se foi lembraças da qual eu queria esqeçer medos de ser criança medo de sorrir medo de ver a vida passar e naõ ser feliz medo de amar e me magoar medo de farcasar.Mas naõ como naõ facasar se nao tententar ser feliz mas como  amar se naõ me magoar mas como sorrir sem ser criança como viver sem aventuras como se levanta se naõ cair A VIDA é consequecia das nosas açoes naõ é posivevel se feliz se tevermos medo de sequir a felicidade medos de deixar nos pricipios medo de viver um grande amorna vida é essecial deixarmos os medos as inseguras as faquezas porque facarsar é momal impredoaveol é desezitir antes mesmo de LUTAR

4 comentários:

  1. e verdade!!
    oi sara mariana adorei seu blog muito lindo
    segue o meu ta.

    ResponderExcluir
  2. Amei ! Muito profundo e eu concordo totalmente ! Se quiser visitar meu blog vc será sempre bem vinda Sara ! Beijos ;*


    www.cachinhosdamel.blogspot.com

    ResponderExcluir